Newsletter

Wytyczne do oceny egzaminów kyu i dan w Shoryukai Polska

na podstawie przekazu Senseia Shimamoto oraz wymagań technicznych PFA

Sensei Shimamoto swoim sposobem nauczania aikido niesie przesłanie, że „ćwiczymy nie techniki aikido, ale poprzez te techniki” (aikido no waza o keiko shimasen desu - waza de keiko shimasu).

Zatem techniki aikido to narzędzia, które służą budowaniu w nas człowieka świadomego, pewnego tego, czego chce w życiu, szanującego innych ludzi i dbającego o swoje otoczenie.

Narzędzia te, aby dobrze spełniały swoją rolę, muszą być używane pewnie i świadomie. Warsztat, którym dysponuje aikidoka powinien być perfekcyjnie wypracowany, żeby za jego pomocą można było osiągnąć wyznaczony cel.

Zatem również w nauczaniu i ocenianiu ćwiczących podczas egzaminów na stopnie kyu i dan istnieje kilka istotnych zasad, na które zwraca się uwagę obserwując zdającego egzamin.

1. Od początku i w trakcie egzaminu obserwujemy skupienie zdającego i jego szacunek do tego co robi oraz tych, którzy go otaczają.

Można to poznać po jego sylwetce, kiedy wchodzi na egzamin, siada w seiza, siedzi, kłania się, wstaje.

Da się to również zaobserwować w sposobie jego poruszania, postawie, którą prezentuje w momentach statycznych oraz w trakcie wykonywania technik. Skupienie i spokój wpływa na poczucie równowagi, stabilność i pewność działania, panowanie nad własnym środkiem ciężkości nawet w szybkim ruchu i pod znacznymi obciążeniami.

2. Zanshin i me tsuke (uważność, skupienie, kontrola otoczenia i kontakt wzrokowy z uke).

Skupienie wzroku i ukierunkowanie uwagi na uke z uwzględnieniem postrzegania całego otoczenia.

Tori i uke powinni być połączeni „niewidzialną nitką” podczas wykonywania całych sekwencji technik, nie tylko przez fragment konkretnej techniki.

3. Płynność, dynamika, elegancja. Wszystkie techniki, z uwzględnieniem poprzednich zasad, można prezentować w wersjach wolnych, prezentując panowanie nad ich geometrią, kluczowymi punktami i przestrzenią, w której się poruszamy, a także w wersjach dynamicznych, szybkich, pozwalających na czucie wypracowanego rytmu i tempa w krótkich wyładowaniach energii. Ruchy są więc przestrzenne i pełne, ale nie brak tutaj krótkich, pewnych zakończeń. Każda z wykonywanych technik powinna wyglądać pewnie i elegancko. Nawet w szybkim i mocnym ruchu, sylwetkę tori powinny cechować spokój i elegancja.

Prawidłowe opanowanie podstaw kroków, tai sabaki, zanshin, me tsuke i oddechu w trakcie techniki pozwala na wypracowanie takiego stanu.

4. Strategia i planowanie treningu oraz egzaminu, oddech, bezpieczeństwo.

We wszystkich wykonywanych technikach powinny  występować wymienione tu czynniki, które są niezbędne, aby ćwiczyć długo, efektywnie i rozwojowo, a także zgodnie z zasadami aikido.

Dobrym przykładem będzie tutaj taninzu gake jyu waza, zwane też ryokata dori randori (egzamin 2 dan i wyżej).
W tym ćwiczeniu uczymy i oceniamy:                                  

- umiejętność poruszania się w przestrzeni (strategia i planowanie ruchów i kierunków krok naprzód)
- umiejętność ustawienia uke (i siebie względem uke) w taki sposób, aby znajdowali się w dobrej dla tori pozycji i dystansie do następnego ataku
- planowanie tempa i rytmu ćwiczenia wg własnego oddechu (kondycja i długotrwałość ćwiczenia)
- umiejętność zachowania bezpieczeństwa rzucanych uke (nie rzucamy uke na siebie wzajemnie)

5. Znajomość programu technicznego na dany stopień i wszystkie poprzednie. 

Egzamin na każdy stopień powinien być formą prezentacji umiejętności zdającego.

Paweł Zdunowski

Warszawa, dn. 1 lutego 2014 r.